دختری بود نابینا

باشی

که از خودش تنفر داشت
که از تمام دنیا تنفر داشت
وفقط یکنفر را دوست داشت
دلداده اش را
و با او چنین گفته بود
« اگر روزی قادر به دیدن باشم
حتی اگر فقط برای یک لحظه بتوانم دنیا راببینم
  آن  گاه عروس تو خواهم شد »

***
و چنین شد که آمد آنروزی
که یک نفر پیدا شد
که حاضر شود چشمهای خودش را به دختر نابینابدهد
و دختر آسمان را دید و زمین را
رودخانه ها و درختها را
آدمیانو پرنده ها را
و نفرت از روانش رخت بر بست

***
دلداده بهدیدنش آمد
و یاد آورد وعده دیرینش شد :
« بیا و با من عروسی کن
ببینکه سالهای سال منتظرت مانده ام »

***
دختر برخود بلرزید
و بهزمزمه با خود گفت :
« این چه بخت شومی است که مرا رها نمی کند ؟ »
دلدادهاش هم نابینا بود
و دختر قاطعانه جواب داد:
قادر به همسری با اونیست

***
دلداده رو به دیگر سو کرد
که دختر اشکهایش را نبیند
ودر حالی که از او دور می شد گفت
« پس به من قول بده که مواظب چشمانم

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: